W ostatnich latach Europa cierpiała z powodu regularnych ataków terrorystycznych. W niektórych przypadkach mówimy o szalonych zamachowcach-samobójcach, w innych o starannie zaplanowanych operacjach, za którymi stoją potężne grupy terrorystyczne. Głównym celem przywódców większości krajów europejskich było zakazanie takich organizacji, jednak przy populacji wynoszącej 500 milionów osób bardzo trudno jest zweryfikować absolutnie wszystkich. Na kontynencie istnieje obecnie wiele grup terrorystycznych. Ta lista obejmie grupy oficjalnie wyznaczone jako grupy terrorystyczne i przerażające mieszkańców Starego Kontynentu.
1
Rewolucyjna walka
Grecka organizacja „Rewolucyjna walka” jest oskarżana o liczne eksplozje, w tym niedaleko ambasady amerykańskiej w Grecji, kiedy w 2007 r. Granat został rzucony w pobliżu budynku. Na szczęście w wyniku eksplozji nie było ofiar, ale rząd Grecji ogłosił nagrodę w wysokości 1 miliona dolarów za wszelkie informacje na temat ataku.
Rewolucyjna walka opiera się na lewicowych radykalnych ideach związanych z anarchizmem, komunizmem i antyglobalizmem. Pierwsza wzmianka o tej grupie terrorystycznej pochodzi z 2003 r., Kiedy walka rewolucyjna potwierdziła odpowiedzialność za materiały wybuchowe posadzone na sali sądowej.
Ostatnio nic nie słyszano o grupie, ale nie było żadnych zapowiedzi o zakończeniu walki rewolucyjnej. Przyczyną spadku aktywności może być aresztowanie jednego z przywódców Republiki Białoruś, Panayota Rupy. Teraz organizacja jest uważana za terrorystyczną zarówno w Europie, jak i w USA.
2
Rewolucyjny Front Ludowo-Wyzwoleńczy
Utworzona w Turcji w latach 70. RNOPF pierwotnie nosiła nazwę Lewicy Rewolucyjnej, ale po rozłamie w połowie lat 90. partia zmieniła nazwę na obecną. Jest klasyfikowany jako nielegalna partia polityczna, a także grupa terrorystyczna, zakazana nie tylko w Turcji, ale także w innych krajach Europy i Stanów Zjednoczonych.
Od samego początku swojego istnienia Rewolucyjna Lewica, a później RNOPF, wyznawali skrajnie lewicowe poglądy marksistowsko-leninowskie, popełniając szereg gwałtownych działań mających na celu destabilizację sytuacji w kraju. Podziemna walka RNOPF polegała na próbach wojska i policji, które zdaniem przywódców organizacji miały pomóc w tworzeniu państwa marksistowskiego.
Zakazany RNOPF jest nadal aktywny, ale władze nie mogą podać (co nie dziwi) ani miejsca ich rozmieszczenia, ani dokładnej liczby członków grupy. RNOPF cieszy się poparciem klasy robotniczej, która jest bardzo popularna w miejskich gettach, których mieszkańcy wielokrotnie pomagali członkom organizacji ukrywać się przed władzami. RNOPF utrzymuje także przyjazne stosunki z kurdyjskim ruchem lewicowej orientacji politycznej.
3
ETA (Euskadi Ta Askatasuna)
W tłumaczeniu na rosyjski nazwa tej organizacji brzmi „Kraj Basków i wolność”. W naszym kraju jest lepiej znany pod skrótem ETA. Ideą organizacji jest oddzielenie regionu Basków od Hiszpanii, a także powrót części terytoriów należących do Francji.
Pomimo względnie dobrych intencji (nikt nie podejmie się zaprzeczać różnicom kulturowym i językowym między Baskami a Hiszpanami), metody ETA są przerażające na całym świecie. Szczyt działalności organizacji nastąpił pod koniec lat 70. i na początku lat 80. XX wieku, kiedy to popełniono szereg zamachów bombowych, zabójstw i kradzieży. Jednak tylko połowa zbrodni służyła celom ideologicznym, reszta to zwykła zbrodnia i pragnienie zysku.
Podczas istnienia ETA wielu liderów grup zostało zabitych lub aresztowanych. Obecnie około 700 członków grupy jest aresztowanych, a nie więcej niż 50 z nich pozostaje na wolności, choć istnieje jedno zastrzeżenie. Po zdobyciu kilku mandatów w hiszpańskim parlamencie (nie jest to potwierdzone, ale thebiggest.ru znalazł informacje o zaangażowaniu koalicji Amayur w baskijskich separatystów), przywódcy ETA ogłosili rozwiązanie w 2018 r. Pomimo takich oświadczeń władze hiszpańskie nie mają złudzeń, zdając sobie sprawę, że wszelkie działania niechciane przez koalicję antyrządową mogą prowadzić do nowych aktów agresji.
4
Frakcja Armii Czerwonej
Chociaż Frakcja Armii Czerwonej przestała istnieć ponad 20 lat temu, jest ona uwzględniona na tej liście ze względu na działalność jej byłych członków do dziś. Chociaż dokument z 1998 r. Dotyczył rozwiązania frakcji, jest mało prawdopodobne, aby jej uczestnicy mogli radykalnie zmienić swoje poglądy i metody walki. Frakcja Armii Czerwonej zyskała sławę w drugiej połowie lat 60. XX wieku jako terrorystyczna lewicowa organizacja terrorystyczna działająca na terytorium Niemiec. Otrzymała wszelkiego rodzaju wsparcie od NRD i była odpowiedzialna za szereg aktów przemocy skierowanych przeciwko ówczesnym politykom.
Chociaż przyczyną powstania RAF były powojenne nastroje społeczne, brutalne działania organów ścigania skierowane przeciwko młodzieży i postawa antymilitarystyczna potępiająca amerykańską agresję w Wietnamie, wybrane przez organizację metody walki były niedopuszczalne i przestępcze. Podczas ataków terrorystycznych organizowanych w latach 70. i 80. ludność cywilna często cierpiała. Wśród działań RAF: podpalenie supermarketów, porwanie, morderstwa i ciężkie obrażenia ludności cywilnej, rabunki banków i pojazdów do zbiórki, eksplozje.
Wszystkie powyższe działania miały doprowadzić Niemcy Zachodnie do marksizmu. Historia rozwoju RAF obejmuje trzy pokolenia członków, którzy zostali aresztowani i zabici. Współczesne niemieckie władze obawiają się nowej rundy działalności organizacji. Pośrednim potwierdzeniem obaw może być zatrzymanie dwóch byłych członków grupy, którzy próbowali ukraść 1 milion euro.
5
Organizacja mudżahedinów narodu irańskiego
Ta organizacja terrorystyczna, znana pod kilkoma nazwami i skrótami, w tym najpopularniejsze OMIN i MEK (Mujahhedin-e-Hulk). Jej włączenie do listy może być również kwestionowane. Po pierwsze od dawna byli wykluczani z listy grup terrorystycznych, a po drugie ich działania praktycznie nie wpłynęły na Europę. Również w czasie istnienia OMIN nastąpił poważny rozłam w społeczeństwie europejskim: niektórzy uważali grupę irańskich mudżahedinów za terrorystów, inni postrzegali ich jedynie jako bojowników o swoje prawa.
OMIN powstał w połowie lat 60., stawiając sobie za cel walkę ze społeczeństwem szachowym w Iranie, a także stworzenie bezklasowego państwa opartego na ideach Karola Marksa. Niemniej jednak nie dążyli do komunizmu, ale do powstania społeczeństwa z rozdzierającymi dech. Po obaleniu monarchicznych rządów w wyniku rewolucji islamskiej pod koniec lat 70. MEK poparł nastroje antyamerykańskie, ale był prześladowany i terroryzowany przez nowy rząd. Nawiasem mówiąc, jest ciekawy artykuł na temat thebiggest.ru o krajach, w których reżim komunistyczny działa de jure.
Po serii aktów terrorystycznych mających na celu zniszczenie członków rządu MEK zostają przeniesieni do Paryża, kierując ich atakami na irańskie ambasady w Iranie. Następnie zreorganizowali się w otwarty korpus armii działający po stronie Iraku podczas wojny z Iranem. To OMIN odegrał kluczową rolę w ujawnieniu irańskiego programu nuklearnego. Los członków organizacji był opłakany; podczas wojny irańsko-irackiej grupa została pokonana, a pozostałych uczestników poddano egzekucjom i karze śmierci.
6
Emirat kaukaski
Oryginalna nazwa tej grupy bojowej brzmi jak Emirat Kaukazu. Działała na terytorium naszego kraju podczas drugiej wojny czeczeńskiej i aż do rozwiązania latem 2016 r. Celem organizacji było stworzenie niezależnego emiratu islamu na Północnym Kaukazie, które są częścią Federacji Rosyjskiej.
Emirat Kaukazu jest następcą poprzednich organizacji, które przekształciły się z grup nacjonalistycznego oporu w rozgałęzione grupy religijne. Jeśli początkowym celem tych grup było oddzielenie szeregu terytoriów od Rosji, działania Emiratu Kaukazu miały również na celu gwałtowne rozprzestrzenianie się islamu. Metody nowej edukacji były znacznie bardziej okrutne. Wynika to zarówno ze zmniejszenia wielkości organizacji (im mniej kontroli, tym więcej terroru), jak i większej kontroli ustanowionej przez władze rosyjskie.
Stopniowo Emirat Kaukazu utracił już i tak niewielkie wsparcie w regionie. Ich autorytet został podważony ciągłymi aktami terrorystycznymi, powodującymi liczne straty wśród ludności cywilnej. Likwidacja liderów organizacji i ogólny spadek liczby doprowadziły do faktycznego rozwiązania grupy.
Czy wiesz, który kraj prowadzi w liczbie sąsiadujących państw posiadających wspólną granicę? Odpowiedź jest tutaj!
7
Macedoński UChK
Drugie imię tej organizacji terrorystycznej to Armia Wyzwolenia Narodowego. Istniał na początku 2000 roku na terytorium Macedonii, reprezentując interesy narodu albańskiego, i został zidentyfikowany przez władze jako separatystyczny. Chociaż lider UChK podkreślił, że nie dążą do celu oddzielenia etnicznych regionów albańskich od Macedonii, ich otwarta konfrontacja z armią tego bałkańskiego państwa okazała się odwrotna.
W ramach działań wojennych na początku XX wieku macedońskie UChK zdobyło niektóre regiony w północnej i północno-zachodniej części kraju. Po stronie obecnego rządu wystąpiły takie kraje jak Bułgaria i Ukraina, a UChK wspierał siły NATO (nominalnie).
Wojna zakończyła się dość przewidywalnie: siły Armii Wyzwolenia Narodowego zobowiązały się rozbroić w zamian za reprezentację swoich członków w parlamencie Macedonii. Od tego czasu grupa została uznana za nieczynną, jednak niektórzy uczestnicy konfliktu w 2001 roku odmówili zdrady swoich ideałów, prowadząc podziemne działania. Kilka lat temu podnieśli odpowiedzialność za dwa akty terrorystyczne, a także bezskutecznie próbowali zdobyć miasto Kumanowo.
8
Prawdziwa Irlandzka Armia Republikańska
PIRA jest ostatnią gałęzią irlandzkiej armii republikańskiej w chronologii, więc często można znaleźć skrót NIRA (New Irish Republican Army). Powstał pod koniec lat 90. na fali nieporozumień z zawieszeniem broni i tymczasowym pokojem między katolikami i protestantami.
Członkowie PIR dążą do starych celów zjednoczenia Republiki Irlandii z Irlandią Północną, która jest częścią Wielkiej Brytanii. Dziś liczba tej komórki terrorystycznej nie przekracza 300 osób, a ich wpływ nie jest tak wielki jak w czasach świetności IRA, która otwarcie walczyła z przedstawicielami rojalistów.
Jednak, jak wspomniano wcześniej, im mniejszy wpływ ma grupa, tym większy terror. Przedstawiciele PIRA stanowią aktualne zagrożenie dla rządu brytyjskiego. Według Forbesa roczne przychody organizacji przekraczają 50 milionów USD. Finansowanie grupy jest możliwe poprzez porwanie okupu, ataki kolekcjonerów i napady na banki. Silna sytuacja finansowa pozwala nam mówić o wystarczającym uzbrojeniu PIRA, które jest teraz w stanie przeprowadzić szereg poważnych aktów terrorystycznych, porównywalnych siłą do działań ich poprzedników w latach 80. Ostatnie wydarzenia Brexitu mogą uczynić tę grupę silniejszą na tle pewnych zawirowań. Nawiasem mówiąc, jest interesujący artykuł o niektórych możliwych konsekwencjach Brexsit na thebiggest.ru.
9
Partia Robotnicza Kurdystanu
PKK to wielozadaniowa organizacja bojowników, która od późnych lat 70. walczy o zapewnienie Kurdom praw politycznych w Turcji. W rzeczywistości Partia Robotnicza Kurdystanu, która utworzyła oddział wojskowy Ludowych Sił Samoobrony, prowadzi otwartą walkę z rządem tureckim o zapewnienie autonomii lub całkowitej niezależności Kurdystanowi. Historia partii rozpoczęła się od zebrania małej grupy studentów, która później wyrosła na potężną organizację, która otrzymała wsparcie od kurdyjskiej ludności Turcji i innych krajów.
Biorąc pod uwagę, że Kurdowie stanowią ponad 1/5 populacji tureckiej, wsparcie PKK jest naprawdę ogromne. Szczyt PKK widzi w otwartym konflikcie wojskowym z armią turecką jedyny sposób na osiągnięcie równości politycznej. Wraz z trwającą wojną domową w Syrii armia PKK staje się coraz potężniejsza. Dziś ich działania są uznawane za terrorystyczne w Turcji i krajach Unii Europejskiej oraz w wielu innych krajach.
W Rosji partia ta nie jest uważana za ekstremistyczną ani terrorystyczną. Spośród krajów byłego związku PKK jest oficjalnie zakazany tylko w Azerbejdżanie, Kazachstanie i Mołdawii.
10
Państwo islamskie
ISIS może znajdować się na listach europejskich organizacji terrorystycznych, ponieważ zdecydowanie nie mają one siedziby w Europie. Ich działalność przestępcza obejmuje jednak rozległe terytoria, w tym kraje starego kontynentu. Dziś możemy śmiało powiedzieć o obecności w niektórych krajach europejskich - członkach państwa islamskiego, którzy przedostali się tam z emigrantami uciekającymi przed wojną i deprywacją. Po raz kolejny nie ma sensu opisywać „ideałów” ISIS, a także historii ich rozwoju, ponieważ wszystkie ich działania są dobrze znane.
Ilekroć w ciągu ostatnich kilku lat w Europie doszło do ataku terrorystycznego, ISIS bierze za niego odpowiedzialność. Nie fakt, że tak naprawdę są organizatorami wszystkich ataków, ale członkowie tej organizacji terrorystycznej dokładnie zaplanowali kilka operacji. Możesz uznać tę teorię za spisek, ale wielu mężów stanu UE zaleca dokładniejsze sprawdzanie uchodźców, wśród których mogą być terroryści z państw islamskich. Zaniedbanie w tej sprawie może doprowadzić do ożywienia działalności pozornie „załamanej” organizacji.
Wreszcie
Jest to mapa ataków terrorystycznych, w której żółte kropki wskazują na ataki terrorystów w latach 1970–1999, a czerwone w latach 2000–2017. A które grupy terrorystyczne twoim zdaniem powinny znaleźć się na tej liście? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzach do tego artykułu.
Autor: Maxim Svistunov